Ngancikna rasa kahalangan ku asa-asa
Aya kagok mun erek pok
Naha enya kitu?
Tibarang manehna ngedalkeun katugenahna
Naha aya anu anyar dirasa
Naha enya kitu?
Rumasa loba pananya,
Rumasa loba ka asa-asa
Rumasa loba kacangcaya
Kuring can wani balaka
Minangka kuring miboga rasa cinta
Aya anu anyar nyimbutan jajantung
Aya anu anyar nyakclakan kahanaang
Aya anu anyar malidkeun panghareupan
Kuring kari ikhlas melak katresna keur tumarimana
Cangcya, asa-asa jeung pananya
Eta kodratna manusa
Lumrah jeung biasa,
Lamun urang miboga eta rasa
Sagala carita nubakal ngembat manjang
Salawasna dibuka kurasa cangcaya, asa-asa jeung pananya
Tapi mugia eta rasa bakal mukakeun lawang carita
Nu pisan dicita-cita
Urang keur nyieun sketsa, Nu tacan mangrupa
Urang keur diajar ngarenda, Nu tacan puguh dedegna
Kuring teu ieuh galideur
Najan tacan cindek kamana jugjugna
Teu kudu nunggu waktu anu tangtu,
Teu kedah ngareka mangsa anu diseja,
Mugia salira enggal percaya
Kana ieu rasa nu teu direka,
Cinta saenyana
Nu kaluar tina balumbang rasa,
Nitis tina ati sanubari,
Luyu jeung pangeusi qalbu
Tapi mun perlu waktu pikeun ngaku,
Kuring rela nunggu
Mun peryoga mangsa pikeun balaka,
Kuring ikhlas tunggara
januari 2008
Sabtu, 03 Oktober 2009
Langganan:
Posting Komentar (Atom)
Tidak ada komentar:
Posting Komentar